Палярны мядзведзь адрозніваецца ад іншых сваіх суродзічаў больш падоўжаным целам — нязграбным, але даволі выцягнутым; кароткімі, тоўстымі, але моцнымі лапамі. На лапах ў яго шырокія ступні, значна даўжэй, чым у сваіх суродзічаў — гэта зручней пры хадзе па снезе, а таксама пры плаванне. Акрамя таго, пальцы злучаныя тоўстай плавальнай перапонкай, а сканчаюцца сярэдняй велічыні тоўстымі і крывымі кіпцюрамі. Доўгі, калматы і густы мех складаецца з кароткага падшэрстка і гладкіх глянцавітыя і даволі мяккіх валасоў, якія карацей на галаве, шыі і спіне і даўжэй на задняй часткі цела, жываце, лапах і на ніжніх частках ступняў. Часы года не ўплываюць на колер поўсці: ен заўседы беласнежны або малочна-жоўтага колеру. Жыве белы мядзведзь на Крайняй Поўначы, але мяжа яго распаўсюджвання на Поўначы да гэтага часу не зведаў. Вядома тое, што ен жыве нават там, дзе яшчэ не ступала нага чалавека. Дзе б не праходзілі вандроўцы, усюды яны сустракалі палярнага гіганта. Яго можна ўбачыць на ўсходнім беразе Амерыкі, каля Баффинова і Гудзонова заліваў, на Шпицбергене і іншых выспах не толькі на сушы, але і на крызе. Новая Зямля — асноўнае месца яго пражывання, але ў Лапландыі і Ісландыі яго можна сустрэць, якія плывуць на дрэйфуючай крызе: у больш паўдневыя краіны мядзведзь трапляе не па сваей волі, а толькі калі яго занясе плынь.
